Алла барша әлемді, тіршілік иелерін жаратқанда әрқайссын ешкімге ұқсамайтын етіп, өз ерекшеліктерімен, қайталанбас тұлғалылығымен жаратқан. Ағаштың басында мың жапырақ болса, солардың сыртқы түрі, қиықтары, көлемі егіз тамшыдай ұқсастарын таба алмайсыз. Мың жапырақ мың түрлі. Адам да сол сияқты. Бірақ та, Алла солай жаратқан пенделер жүре келе айналасындағылардың ықпалына түсіп, өзіндік ерекшеліктерінен, бетбейнесінен айрылып қалып жатады.
Зерделі адам үшін ең үлкен қатер өлім емес
Германияны жеңген одақтастар
1946 жылы Нюрнберг қаласында фашистерге арнап үлкен сот ұйымдастырды. Гитлердің
партия жұмыстары жөніндегі орынбасары болған Гесстен журналист «өлімнен
қорқасыз ба?» деп сұрағанда «жоқ, мен өлімнен емес, өз бетбейнемді жоғалтып
алудан қорқамын» деген жауап алады. Басынан бақайына дейін фашистік
идеологиямен уланған партия көсемі үшін өлімнен гөрі, өз түсінігінен бас
тартудан артық қорқыныш жоқ екен.
Бұл түсінікті қазақтың «малым
жанымның, жаным арымның садағасы» деген мақалымен салыстыруға болады. Өлім
адамның тәнін алса, бетбейнесінен айрылған пенде адамдық қадір-қасиетінен
жұрдай болып айрылып, тірі өлікке айналмақ. Зерделі жан үшін бұдан өткен қорлық
та, бақытсыздық та болмайды. Ал зердесіз пенделерге ол қалыпты жағдай болып
көрінеді. Өкініштісі сол, қазір адамдардың 90 пайызы өзіндік бетбейнесінен
айрылып, қалың тобырдың бөлшегіне айналған.
Тобырлық сана
Енді мынаған назарыңызды
аударып қараңыз: айналадағы адамдардың көбі, тіпті барлығы дерлік өз
ақыл-саналарымен емес, қоғамда қалыптасып қалған әдет-салттардың жетегімен күн
кешеді. Олардың әрекеттерінің бәріне айнала қоршаған орта үнемі әсерін тигізіп
отырады.
(далее…)